De commissie Samenleving heeft zich op een respectvolle wijze gebogen over de vraag “Wat als” er een verzoek komt voor permanente opvang van vluchtelingen.
Leefbaar 3B is zich bewust dat er veel vluchtelingen zijn, die oprecht huis en haard ontvluchten, omdat zij niet veilig zijn in hun eigen vertrouwde omgeving. Leefbaar 3B realiseert zich ook dat de vluchtelingen – diep in hun hart – liever in eigen land willen blijven dan in een ontheemd land, waar men heg noch steg kent, de taal niet spreekt, vaak niet welkom is en men weerstand ervaart. Het betekent dus nog al wat als je besluit huis en haard, familie, eigen cultuur en gewoonten te moeten verlaten.
Echter, Nederland heeft willens en wetens een asielbeleid, dat ruimte biedt voor echte politieke vluchtelingen en er is geen ruimte voor economische vluchtelingen. Het kan eenvoudig weg niet zo zijn dat Nederland de grenzen onbeperkt openstelt. Tijdelijke opvang prima, maar wel met de harde afspraak dat zij op korte termijn weer teruggaan naar het land van herkomst. Ons advies aan Europa, de Verenigde Naties en kabinet Rutte is: Los het probleem daar op en investeer in de regio en niet hier in Nederland. lees meer
Nogmaals het is een feit, dat het merendeel van de huidige vluchtelingen op de vlucht is voor oorlog en geweld. Wij nemen aan dat het merendeel van hen te goeder trouw is. Wij zijn ons ook bewust van het feit, dat de media meer aandacht schenkt aan de negatieve excessen, dan de succesverhalen. Recente bijdragen in de media geven podium aan onderwerpen, die de inwoners van Nederland tegenover elkaar zetten. Voorbeelden zijn:
- Vechtpartijen in de AZC’s tussen geloofsovertuigingen;
- Vluchtelingen, die privacy eisen;
- Vluchtelingen, die de aangeboden voorzieningen (slaappaviljoen) weigeren;
- Vluchtelingen, die kindbruidjes naar Nederland laten komen.
Zelfs de veiligheidsdienst van de Tweede Kamer heeft recentelijk een verhoogd risico aangekondigd op het moment dat de Kamerleden op bezoek gaan naar debatbijeenkomsten met voor- en tegenstanders.
Leefbaar 3B is zeker niet uit op het tegenover elkaar zetten of ophitsen van inwoners, maar wij moeten onze kop niet in het zand steken en doen alsof het er niet is.
Los van de landelijke ontwikkelingen hebben wij ook onze Lansingerlandse verantwoordelijkheid. Wij hebben al een landelijke opdracht om in totaal 190 statushouders (vluchtelingen die permanent of tijdelijk zijn toegelaten) op te vangen. Prima, daar nemen wij onze verantwoordelijkheid voor. Maar hoe je het wendt of keert, er is nu al onrust in de Lansingerlandse samenleving over:
- de toename van de wachttijden voor sociale woningen in verband met de toegekende urgentieverklaring aan statushouders en te zijner tijd wellicht ook aan vluchtelingen;
- de bovenmatige inrichtingsvergoedingen waar een bijstandsgerechtigde jaloers op kan zijn
- de (veronderstelde) toename van onveiligheid en criminaliteit.
Leefbaar 3B heeft opgeroepen om juist nu na te denken over de kaders voor het hypothetische geval er een verzoek komt om een asielzoekerscentrum in Lansingerland in te richten. Het daarbij betrekken van voor- en tegenstanders staat voor Leefbaar 3B buiten kijf. De vorm, een burgerpanel of diverse dialogen staat wat Leefbaar 3B betreft nog ter discussie. Wel moet duidelijk worden of de mening van de inwoners raadgevend of meebeslissend is. Vooruitlopende op de dialogen geeft Leefbaar 3B de voorkeur voor een regionale aanpak. Ook geeft Leefbaar 3B er de voorkeur aan om de vluchtelingen niet in een centrum op te vangen, maar vooral over geheel Lansingerland te verdelen en pleit Leefbaar 3B voor een zinvolle dagbesteding.
Het is een zeer gevoelig onderwerp met uiteenlopende meningen in de samenleving die qua emotie hoog kunnen oplopen. De koers van Leefbaar 3B is om open te staan voor tijdelijke opvang en over een eventuele langer durende opvang een respectvolle dialoog aan de gaan met de voor- en tegenstanders.
Op de hypothetische vraag ‘Ja of Nee tegen opvang van vluchtelingen in Lansingerland’ is mijn antwoord als eerzaam burger van deze gemeente categorisch Nee. Het gaat immers in praktisch alle gevallen niet om echte vluchtelingen. Die in een veilig land zo dicht mogelijk bij hun eigen land asiel hadden kunnen en dus moeten aanvragen. Ik zou hen willen aanraden naar het land van Frau Angela te gaan. Je weet wel, de dame die nog maar een maand geleden uit volle borst en overtuiging van de daken schreeuwde dat alle vluchtelingen uit Afrika en Azië meer dan van harte welkom zijn in haar immens grote, gastvrije en rijke Duitsland.
Toelichting: Het lijkt me een open deur dat vluchtelingen die de afgelopen decennia naar het Luilekkerland aan de Noordzee trokken, andere beweegredenen hebben hun land te ontvluchten dan die uit het midden van de vorige eeuw, dus kort na alle ellende van de Tweede Wereldoorlog. Laten we daarom eerst maar eens met zijn allen vaststellen wat in de tegenwoordige tijd eigenlijk echte vluchtelingen zijn. Heel simpel, dat zijn in Jip en Janneke-taal burgers die door oorlogsgeweld een veilig heenkomen zoeken en krijgen in het eerste de beste veilige land in de eigen regio. Zodat ze na beëindiging van de vijandelijkheden zo snel mogelijk weer naar het eigen land kunnen terugkeren. Om daar keihard te werken aan de (weder)opbouw van het vaderland. Zoals onze ouders en grootouders dat ook en met succes hebben gedaan na de 2e Wereldoorlog. Dat ook Nederland een financiële bijdrage levert aan de opvang in de eigen regio, spreekt vanzelf. Dat zou wat ons land betreft heel goed kunnen uit de pot van Ontwikkelingssamenwerking.
De UNHCR, de vluchtelingenorganisatie van de VN, vindt blijkbaar 65 jaar na oprichting nog steeds dat iedereen vluchteling is die roept dat hij vluchteling is. Niet zo vreemd dat een groeiend aantal Nederlandse burgers van mening is dat de UNHCR wat het benoemen van vluchtelingen betreft in de voltooid verleden tijd is blijven steken. De huidige generatie vluchtelingen uit Azië en Afrika blijken gewoon kandidaat migranten te zijn. Landen uit Midden en Oost Europa geven deze term al lang en standaard aan alle burgers die het Midden Oosten en Afrika achter zich laten. En daarbij niet schromen massaal de halve wereld over te steken om een toekomst zonder toekomst te vinden in landen als Duitsland, Zweden, Nederland en België. Aan de steeds weer in het debat opduikende kreet ‘Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen’ zou ik graag willen toevoegen: ‘En die wereld is vele malen groter dan Nederland!’