Een kweker van rozenstruiken en stamrozen voor de detailhandel moest zo’n twee jaar geleden zijn tuin aan de Noordersingel in Berkel verlaten. De Provincie gaf aan dat dit nodig was voor de Groen Blauwe Slinger. De jonge kweker zit niet bij de pakken neer maar gaat met de uitkoopsom op stap voor een nieuwe locatie. Hij vindt deze al snel op de Kleihoogt 49. Echter dit is een kassencomplex uit 1976 en hard toe aan een facelift. Er worden plannen gemaakt en hij meldt zich bij de gemeente met zijn verbouwingsplan. Dan begint voor hem de ellende. De vergunning laat heel lang op zich wachten. Veel te lang. De processen die hier doorlopen moeten worden kosten zeeën van tijd. Uiteindelijk, na twee jaar en hulp van onder andere de brancheorganisatie mag hij, in afwachting van de vergunning, gaan bouwen.
In die zelfde tijd gaat zijn huishouden wel door. Hij zal toch ook een nieuwe teelt moeten zetten. Hij verzoekt de Provincie zijn oude tuin tijdelijk nog te mogen gebruiken. Dat wordt geweigerd. Het kassencomplex moet zo snel mogelijk plat voor de voortgang van het recreatiegebied, terwijl de aanleg van het toekomstig recreatiegebied daar voorlopig nog niet wordt gestart. Ten einde raad heeft hij tijdelijk een kas gehuurd om toch een teelt te zetten en zijn klanten te kunnen bedienen. Een klant die een jaar niets van je kan kopen,moet naar een andere leverancier omzien en krijg hem dan maar eens terug. Gelukkig staat er nu een prachtig vernieuwd bedrijf welk binnenkort wordt opgeleverd.
Aan de gemeenteraad werd in de commissievergadering gevraagd om voor de noodzakelijke omgevingsvergunning (vernieuwen bedrijf aan de Kleihoogt 49) een verklaring van geen bedenking af te geven. Reden voor Leefbaar 3B woordvoerder Hans Dirkzwager om zijn teleurstelling aan te geven over de behandeling van deze ondernemer door zowel de Gemeente als de Provincie. In deze slechte economische tijden moeten we iedereen die zijn hoofd uit wil steken, koesteren en zeer zeker met man en macht terzijde staan.
Be the first to comment