Afgelopen donderdag sprak Leon Erwich namens Leefbaar 3B in de commissie Samenleving over de kosten en kwaliteit van jeugdzorg.
Jeugdzorg is van levensbelang voor kinderen en jongeren die écht hulp nodig hebben. Dat moet gewoon goed geregeld zijn. Maar we zien dat de kosten van jeugdhulp de pan uit rijzen — zó hard dat het op de lange termijn onhoudbaar wordt. Dat kan en mag zo niet doorgaan.
De centrale vraag is: blijft de hulp beschikbaar voor diegene die écht hulp nodig heeft?
Daarom is het belangrijk dat we de komende maanden blijven monitoren, waardoor we eind 2025 kunnen zien wat de nieuwe regels hebben opgeleverd. Zijn de kosten beter onder controle? En krijgt elk kind wel de hulp die nodig is? Of kan het anders? Misschien zelfs minder?
Leefbaar 3B benadrukte ook het punt dat vaak onderbelicht blijft: de rol van ouders.
Leefbaar 3B vindt het belangrijk dat ouders eerst zelf proberen problemen op te lossen binnen het gezin. Natuurlijk is opvoeden niet altijd makkelijk, maar we zien nu te vaak dat er bij het eerste probleem al hulp wordt gevraagd via de gemeente of school. Ook bij kleinere kwesties, zoals 1 jaar langer luiers door latere zindelijkheid, wordt steeds vaker jeugdhulp ingeschakeld. Dat legt onnodige druk op het systeem en jaagt de kosten op.
Ouders hebben als eersten zelf de verantwoordelijkheid. Wat we nu vaak zien, is dat mensen bij een probleem direct aankloppen bij de gemeente of via school een jeugdcoach ( de JOS) inschakelen. Terwijl die hulp bedoeld is voor situaties waarin het echt niet anders kan. Zorg moet beschikbaar blijven voor wie het echt nodig heeft. En dat lukt alleen als we ook weer durven te normaliseren.
Kinderen opvoeden hoort in de eerste plaats thuis. Pas als het gezin het echt niet meer redt, moet professionele hulp inspringen.
Ook riep Leefbaar 3B op tot duidelijke afspraken met de Jeugdcoach op School (JOS). De Ouders, scholen en hulpverleners moeten weten wie waarvoor verantwoordelijk is. Nu is dat vaak onduidelijk en dat zorgt voor vertraging en frustratie.
Tot slot vroeg Leon Erwich namens Leefbaar 3B aan de wethouder wat onze gemeente kan doen om ervoor te zorgen dat de hulplijnen korter worden. Er is te veel verkokering en er zijn nu veel te veel hokjes waar men terecht moet voor hulp. Dat maakt het traject onnodig lang en dat frustreert.
Wellicht kan het proces op administratieve of op andere wijze vereenvoudigd worden. Als voorbeeld: we snappen dat je niet “met iedereen” informatie mag delen, maar met hulpverleners moet dat gewoon kunnen. Zeker als een kind gevaar loopt zoals bij suïcide of mishandeling — dan moet je gewoon doen wat nodig is. Laat je dan niet tegenhouden door regeltjes.
Zorg gaat altijd vóór.
Leefbaar 3B heeft al vaker aan het college gevraagd om hier met de ambtelijke organisatie over na te denken en ons te informeren over de mogelijkheden die er WEL zijn. We hebben het college opnieuw gevraagd om hierover concrete oplossingen te ontwikkelen. [Ont]Regel de Zorg.!
Geen nieuwe excuses, maar echte actie. Want onze jeugd én onze samenleving verdienen dat.
We wachten met smart op het antwoord.
Geef als eerste een reactie