Dit artikel over Leefbaar 3B raadslid Marjolein Gielis is overgenomen uit Hart van Holland, editie Lansingerland van 14 oktober 2014 en is geschreven door Willem van Altena.
Een raadslid dat zichzelf als ‘geen politiek dier’ omschrijft, niet van lange monologen houdt, en dat van zichzelf vindt dat vier termijnen als raadslid eigenlijk wel genoeg is. Dat kom je niet elke dag tegen, maar Marjolein Gielis (Leefbaar 3B) maakt er geen geheim van. Net zomin als van haar Limburgse ‘roots’: “Als ik eenmaal met een zachte g begin te praten, dan weet je dat ik boos aan het worden ben!” lees meer
“Nee, ik kom niet uit een ‘politiek nest’ en was eigenlijk ook nooit zo in de lokale politiek geïnteresseerd. Maar dat veranderde in 2002. Er werd toendertijd veel gemopperd in Bergschenhoek: er waren veel mensen ontevreden over hoe het dorp groeide en veranderde. Ik ben zo iemand van ‘niet mopperen, maar doen’, dus toen een kennis me vroeg of ik in een nieuwe partij wilde stappen leek me dat wel wat. Ik wilde ook wel op de kieslijst, maar dan wel op een onverkiesbare plek. Dat pakte dus heel anders uit: Leefbaar Bergschenhoek werd in een klap de grootste. En in 2003 kwam ik dus alsnog in de raad.”
“Leefbaar Bergschenhoek bestond al voor de landelijke Leefbaar-beweging. Daar waren we niet bij aangesloten en daar wilden we ook niet bij horen. Toen later al dat gedoe losbarstte in Rotterdam en in de landelijke politiek hebben we vaak overwogen onze naam te wijzigen. Jaren heeft het op de agenda gestaan. Maar eerlijk is eerlijk, alle publiciteit zorgde voor ons ook wel voor naamsbekendheid. Leefbaar Bergschenhoek was tegen de fusie met Bleiswijk en Berkel, duidelijk werd dat die er hoe dan ook ging komen besloten we om er toch voor te gaan. En weer werden we de grootste van het dorp. We hebben het ook toen nog over een andere naam gehad, maar dat ‘Leefbaar’ was al zo’n begrip. ‘Leefbaar Lansingerland’ vond ik een waardeloze naam. Dat wordt meteen LLL, ‘lekker lang leuk’… En dat ‘Lansingerland’ sowieso, ik vond het als een pretpark klinken. Het werd dus ‘Leefbaar 3B’, omdat het 3B-gevoel niet verdwijnen mag.”
Geen eendagsvlieg
“Het was best wennen, na de fusie. In Bergschenhoek vergaderden we gewoon rond de keukentafel, maar nu was de sfeer heel anders. Ik moest er echt bij mezelf over nadenken of ik wel door wilde in de gemeenteraad. Het was ook moeilijk om ineens in het college te zitten. Er moest uit een ander vaatje getapt worden, we moesten ons conformeren aan de coalitiegenoten. Allemaal dingen die vroeger nooit hoefden. Maar sinds de vorige verkiezingen heb ik er weer zin in. De sfeer in het college is ook goed, ze zijn een echt team. Dat straalt uit naar de ambtenaren en ook naar de fracties. Bij Leefbaar 3B weten we waar we voor staan. We zijn geen eendagsvlieg. Een gezegde dat me echt uit het hart gegrepen is, is ‘Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan’. We blijven pragmatisch en proberen niet op regeltjes stuk te lopen. De neuzen staan vaak dezelfde kant uit en dat is ook goed, met alle moeilijkheden waar we als gemeente mee te maken hebben.”
“Veiligheid is een thema waar ik me graag voor inzet. ‘Hangjongeren’ bijvoorbeeld, een negatieve term. Ik heb het liever over samenscholende jeugd. Kijk, kids van veertien willen gewoon samen chillen. Natuurlijk, als ze over de schreef gaan, dan pakken we dat aan. Maar verder praat ik vaak met die jongeren, dat zouden meer mensen moeten doen. Met elkaar praten, niet over.”
“Blijf ik nog lang in de raad? Ik weet niet of dat wel goed is. Soms komt er een issue langs waarvan ik denk: ‘daar hebben we het al drie keer over gehad’. Ik ben blij dat we bij Leefbaar 3B regelmatig een ‘benen op tafel’-sessie hebben, waarin we over echt van alles praten, vrijuit, ‘out of the box’. Dat is zo enorm waardevol. Dan merk je weer waar het om gaat. Bij Leefbaar 3B komen we van links en van rechts, en dat leidt best wel eens tot pittige discussies. Maar uiteindelijk gaat het altijd om het belang voor het dorp.”
Geef als eerste een reactie