Mij gaat het om de mensen

Dit artikel over Kees Heugens is overgenomen uit Hart van Holland, editie Lansingerland van 30 september 2014 en is geschreven door Willem van Altena.

“Bij de vorige verkiezingen wilde ik lijstduwer zijn”, vertelt Kees Heugens, raadslid voor Leefbaar 3B. “Zodat de mensen niet over mij zouden zeggen: ‘dat is die man die vergeten is weg te gaan’. Maar ja, hoe gaat dat…” Bijna verontschuldigend haalt hij de schouders op. “Vervolgens belandde ik met voorkeursstemmen als nummer twee in de raad.”

“Politici zijn net criminelen. Ze komen altijd terug naar de plek van het misdrijf! Ik ben twintig jaar wethouder voor de VVD geweest, maar stapte uit de politiek toen mijn partner overleed en ik een nieuwe relatie kreeg. Ik bleef de politiek wel volgen, onder meer door raadsverslaggever voor De Heraut te worden. In 2006 werd de herindeling van 2007 voorbereid, en Leefbaar Bergschenhoek was op zoek naar kandidaten in Berkel en Bleiswijk. ‘Wil je helpen?’ werd al snel ‘wil je op de lijst?’, en toen was het al gauw ‘wil je geen lijsttrekker zijn?’ Toen was het gebeurd, en sindsdien zit ik dus voor Leefbaar 3B in de raad.”

“Wat me aanspreekt aan lokale partijen is dat ze niet gebonden zijn aan landelijke dogma’s en programma’s. Wel is er meer ruimte voor afstemming met de mening van de burgers. Ik ben trouwens tot een jaar geleden gewoon lid van de VVD gebleven. Maar ik stond wel altijd bekend als een ‘linkse liberaal’. En ik zie hoe de VVD meer en meer de kant van de rijken kiest terwijl de crisis echt voelbaar is. Dus daar voel ik me niet meer thuis. Al ben ik wel heel trots de Thorbeckepenning ooit te hebben mogen ontvangen.” lees meer

“Mij gaat het echt om de mensen. Als iemand een klacht of een probleem heeft, probeer ik het op te lossen. Daar ligt mijn kracht. Financiën, bestemmingsplannen … dat interesseert me geen bal. Maar alles dat raakt aan de leefbaarheid in mijn dorp, dat heeft mijn passie. Nu is het wel zo dat de invloed van de lokale politiek tegenvalt. Zo veel wordt al bij de wet geregeld. Den Haag wil graag vertellen hoe alles moet, maar ze vergeten er wel het geld bij te geven. En extern expertise inkopen kost ook veel geld. Neem nou alleen de Jeugdzorg al. Zo’n Halbe Zeilstra, nota bene van mijn voormalige eigen partij, die met een stalen gezicht roept dat het allemaal beter wordt als de gemeente dat gaat organiseren. ‘Want de gemeente staat dichter bij de burger’. Alsof hij daar net gisteren pas achter gekomen is. Ja, de ellende voor Lansingerland komt echt vooral van buiten. En dan met name Den Haag. Neem nou hoe dat nu weer gaat met die geluidsoverlast van de HSL. Geen wonder dat mensen zich van de politiek afkeren. Of het hele Vinex-debacle. Er moest en er zou gebouwd worden, of we nou wilden of niet. Vervolgens is er crisis, komt de klad erin, en dan is de strop voor rekening van de gemeente. Maar de lokale belasting verhogen, ho maar, zegt Den Haag dan ook nog … ”

“Ik ben best te spreken over het nieuwe college. Een echt team, dat merkje aan alles. Ze stralen enthousiasme uit en zoeken samenwerking met de raad, en die overstijgt soms aloude coalitie belangen. Dat is een vrij nieuw fenomeen in Lansingerland. Je ziet dat er over de hele linie wordt samengewerkt, en dat het dan niet meer zo uitmaakt wie er van welke partij komt. Wel is het zaak dat we als gemeente beter met vrijwilligers omgaan. Burgerinitiatief moet je stimuleren. Als mensen nergens over mogen meepraten, dan neemt de motivatie snel af.”

“Soms moet je als raadslid dwars ergens voor gaan liggen om het te behouden. Neem nou de bibliotheek in Bleiswijk, gelukkig blijft die. Want als we niet waakzaam blijven is er straks niet eens een bibliobus meer. Dan zijn we er slechter aan toe dan een kwart eeuw geleden.”